Kretanje stanovništva u Severnoj Americi tokom 2.000 godina: Novi pogled na prošlost kontinenta

Nedavna istraživanja arheologa i antropologa iz SAD-a donose nova saznanja o demografskim promenama među starosedelačkim narodima Severne Amerike tokom poslednjih 2.000 godina, i to pre nego što su Evropljani došli na kontinent. Istraživači sa Univerziteta Vajoming, Državnog univerziteta Mičigena i Instituta za istraživanje pustinje sproveli su dugoročno istraživanje koristeći datiranje artefakata i kostiju radioaktivnim ugljenikom, kako bi stekli detaljan uvid u populacione promene na tom području, piše Phys.org.

U svom istraživačkom radu, objavljenom u Proceedings of the National Academy of Sciences, tim se fokusirao na analizu materijala koje su ostavili starosedeoci tokom poslednjih 2.000 godina, uključujući ostatke hrane, komadiće uglja, tekstil, kosti i druge predmete. Ovaj pristup omogućio je istraživačima da precizno prouče kako je broj starosedelačkih stanovnika varirao u različitim delovima Severne Amerike tokom tog perioda.

Preporučujemo

Tim istraživača proveo je više od 10 godina na terenu, prikupljajući i analizirajući preko 60.000 uzoraka koji su datirani metodom radioaktivnim ugljenikom. Ovi uzorci dolazili su iz različitih regija Severne Amerike, a sam proces datiranja omogućio je timovima da steknu detaljan uvid u promene u broju stanovnika, kao i u dinamiku naseljavanja širom kontinenta.

Razlikujući se od ranijih istraživanja koja su se uglavnom bavila padom broja starosedelačkog stanovništva nakon dolaska Evropljana, ovo istraživanje se bavilo periodom pre tih događaja, pokušavajući da popuni praznine u našem razumevanju o veličini i distribuciji populacije pre kontakta sa evropskim kolonizatorima. Prethodna istraživanja su uglavnom procenjivala brojeve starosedelačkog stanovništva u postkolonijalnom periodu, dok su ove studije omogućile detaljniji uvid u ranije, prekolonijalne promene.

Jedan od ključnih aspekata istraživanja bio je način na koji su istraživači koristili podatke o različitim artefaktima kako bi procenili broj ljudi koji su živeli u određenim regijama tokom različitih vremenskih perioda. Korelacijom između broja i tipova objekata koji su datirani, istraživači su mogli da naprave procene o gustoći naseljenosti na različitim područjima. Na osnovu tih podataka, stvorene su precizne mape koje prikazuju kako je broj stanovnika varirao tokom vremena u različitim delovima Severne Amerike.

Jedan od ključnih faktora u ovoj metodologiji bio je da su različite vrste artefakata, poput ostataka hrane, alata i tekstila, odražavale različite aspekte života starosedelačkih zajednica. Na osnovu njihovih korelacija sa brojem ljudi koji su verovatno živeli u određenim područjima, istraživači su mogli da dobiju jasniju sliku o tome koliko je stanovništvo raslo ili opadalo tokom vekova.

Istraživanje je pružilo detaljne uvide u specifične regione Severne Amerike, kao što je Kahokija, koji je bio najveći prekolonijalni grad u Severnoj Americi. U vrhuncu svog razvoja, oko 1100. godine, Kahokia je bila dom za desetine hiljada ljudi. Međutim, ubrzo nakon tog perioda, grad je počeo da opada zbog faktora poput iscrpljivanja resursa, lova, i klimatskih promena. Do 1350. godine, grad je potpuno opusteo. Ovo je bio jedan od najznačajnijih perioda opadanja u istoriji starosedelačkih naselja na tom području.

Ovaj fenomen nije bio jedinstven za Kahokiju, već je bio prisutan i u drugim regionima Severne Amerike, gde su se brojnosti stanovništva smenjivale zbog različitih ekoloških i socijalnih faktora. Na primer, istraživanje je pokazalo da su u nekim delovima Severne Amerike populacije rasle tokom određenih perioda, dok su u drugim delovima opadale, zavisno od dostupnosti resursa i klimatskih uslova.

Iako su istraživanja ranije uglavnom bila fokusirana na pad starosedelačkog stanovništva nakon dolaska evropskih naseljenika, ovo novo istraživanje pokazuje da je Severna Amerika doživela značajnu demografsku dinamiku pre evropske kolonizacije. Populacija Severne Amerike dostigla je svoj vrhunac oko 1150. godine, nakon čega se brojnost stanovništva smenjivala u zavisnosti od klimatskih promena, resursnih limita i društvenih faktora. Iako je u poslednjim decenijama, pre dolaska Evropljana, populacija počele da raste, pad stanovništva se ubrzo nastavio nakon kontakta sa doseljenicima, kada je došlo do masovnih smanjenja broja zbog bolesti, nasilja i drugih faktora vezanih za kolonizaciju.

(Telegraf Nauka / Phys.org)