Naučnici iz NASA prvi put kreirali „marsovske paukove“ na Zemlji

Naučnici su prvi put reprodukovali neobične paukolike odlike viđene na površini Marsa. To postignuće bi moglo doprineti otkrivanju daljih misterija u pogledu nepokretnih marsovskih arahnida.

Naučnici NASA su na Zemlji reprodukovali jezive crne „paukove“ koji su raštrkani po površini Marsa. „Pauci na Marsu“ je naziv za geološku odliku, poznatu kao paukoliki teren, vidljiv na više lokacija na Crvenoj planeti, piše Live Science.

Preporučujemo

Na tim mestima, stotine tamnih struktura sličnih pukotinama pojavljuju se na površini Marsa, svaka sa potencijalno stotinama individualnih linija ili „nogu“. Kad se posmatraju odozgo, te gusto grupisane deformacije, koje mogu biti široke više od 1.000 metara, izgledaju kao gomila pauka na površini Marsa.

Svemirske letelice oko Marsa su prvi put primetile te paukove 2003. godine i otada se stalno pojavljuju na satelitskim snimcima. Isprva su ti stacionarni arahnidi bili potpuna misterija, ali su naučnici utvrdili da pauci nastaju kad zamrznuti ugljen-dioksid na površini planete naglo sublimira – tj. pretvara se u gas bez topljenja u tečnost.

U novoj studiji istraživači imitiraju taj proces u manjem obimu pomoću specijalizovane laboratorijske komore radi stvaranja skoro savršene minijaturne verzije pauka

Godine 2021, prvi put je objašnjeno kako ti pauci nastaju – putem takozvanog Kifer modela. Tokom marsovskog proleća, Sunčeva svetlost sija kroz ploče ugljen-dioksidnog leda na površini, zagrevajući tlo ispod. To izaziva sublimaciju jednog dela leda u gas, stvarajući porast pritiska u ledenim pločama.

Kad pritisak dostigne previše visok nivo, led puca i gas može da izađe. Dok gas curi iz leda, zahvata tamnu prašinu i pesak sa površine, ostavljajući iza sebe paukolike ožiljke koji se pojavljuju kad se led potpuno istopi tokom marsovskog leta.

Naučnici su reprodukovali te korake u komori u Laboratoriji za mlazni pogon (JPL), koja je reprodukovala ekstremno nizak marsovski pritisak i temperaturu – minus 185 stepeni Celzijusovih.

Simulirano marsovsko tlo je postavljeno u komoru i prekriveno ugljen-dioksidnim ledom. Zatim je ta mešavina zagrejana lampom postavljenom ispod simuliranog tla radi replikacije zagrevajućeg efekta Sunca.

Bilo je potrebno više pokušaja pre pronalaska odgovarajućih uslova da led postane dovoljno debeo i proziran kako bi eksperiment bio uspešan. Međutim, led je na kraju pukao i gas je curio iz rupe oko 10 minuta pre nego što je zamrznuti ugljen-dioksid nestao i ostavio iza sebe jednog pauka.

Nova studija takođe otkriva skriveni korak u Kifer modelu: led se takođe formirao u tlu, zbog čega je tlo puklo zajedno sa ledom. To bi moglo objasniti zašto noge paukova imaju cikcak oblik.

Istraživači planiraju izvođenje sličnih eksperimenata radi rešavanja najvećih preostalih misterija u pogledu marsovskih paukova: zašto na nekim mestima nastaju, a na nekim ne, i zašto se čini da se njihov broj ne povećava svake godine.

(Telegraf Nauka/Live Science)