Muške lobanje na ulazu u Šimao prepravljaju priču o neolitskom prinošenju ljudskih žrtava

Nova studija rasvetljava poreklo, populacione strukture i srodničke sisteme ljudi Šimaoa — jednog od najvažnijih naselja iz kasnog neolita u Kini.

Analize drevne DNK individua koje su nastanjivale to mesto otkrivaju genetske veze sa južnim naseljima, dajući i dokaze o masovnim grobnicama muškaraca povezanim sa prinošenjem ljudskih žrtava.

Preporučujemo

Istraživači iz Instituta za paleontologiju kičmenjaka i paleoantropologiju (IVPP) Kineske akademije nauka, u saradnji sa Šensijskom akademijom za arheologiju i drugim institucijama, proveli su 13 godina sprovodeći obimnu analizu nuklearnog genoma visoke rezolucije na 169 drevnih ljudskih uzoraka (144 nepovezane individue) iz Šimaoa i okolnih lokacija, kao i južnog dela pokrajine Šensi.

Iz vremena pre otprilike 4200–3700 godina, lokacija Šimao je ogromno, jasno društveno stratifikovano kasnoneolitsko naselje smešteno u severnom delu provincije Šensi. Naselje se prostire na oko četiri kvadratna kilometra, okruženo je kamenim zidom i ima izražene funkcionalne zone, pored arheoloških svedočanstava o društvenoj organizaciji i žrtvovanju ljudi.

Upoređujući novogenerisane genomske podatke sa ranije objavljenim podacima o drevnoj DNK drugih kineskih populacija, istraživači su otkrili da su ljudi iz Šimaoa uglavnom potomci lokalnih grupa koje su naseljavale to područje otprilike 1.000 godina ranije.

Dalja analiza otkrila je kulturne i genetske veze sa kulturom Jangšao — čuvenom neolitskom civilizacijom sa centrom na Lesnom platou Žute reke — što daje ključne uvide u moguće poreklo populacije Šimaoa.

Osim toga, oko 80 ljudskih lobanja je pronađeno na lokaciji Istočne kapije. Nijedna druga arheološka lokacija u Kini nije dala tako veliki broj ljudskih lobanja iz vremena pre perioda kasnog Šanga.

Genetska analiza je rekonstruisala porodične loze koje se protežu do četiri generacije unutar društva Šimao, otkrivajući društvenu hijerarhiju organizovanu po muškoj liniji.

Istraživanje takođe dovodi u pitanje dugotrajne pretpostavke o polu žrtvovanih osoba kod Istočne kapije Šimaoa. Suprotno prethodnim hipotezama da su ženske individue bile najčešće u ovim žrtvovanjima, genetski dokazi pokazuju da se u 9 od 10 slučajeva na ovoj lokaciji pokopani muškarci.

Studija je identifikovala jasan polni obrazac: muške žrtve su koncentrisane na Istočnoj kapiji, dok su ženski žrtveni ostaci povezani sa elitnim grobljima. Ovo sugeriše da su žrtvene prakse Šimaoa bile veoma strukturirane, sa polno specifičnim ulogama vezanim za posebne ritualne svrhe i lokacije.

Ova studija daje genetske dokaze da kulturne populacije Šimaoa uglavnom imaju lokalno kulturno preklo Jangšao iz severnog Šensija, što uspostavlja regionalni kulturni i genetski kontinuitet tokom najmanje jednog milenijuma.

Takođe se otkrivaju bliske genetske i kulturne veze između naroda Šimaoa i populacija povezanih sa kulturom Taosi (južni Šensi), stepskih juminskih grupa i južnih zajednica koje se bave uzgojem pirinča – što pokazuje opsežne interakcije i razmene između preistorijskih poljoprivrednih i pastirskih zajednica.

Štaviše, studija predstavlja prvi direktan genetski dokaz za istraživanje modela nasleđivanja moći i sastava vladajućih porodica i društvenih slojeva u počecima ranih istočnoazijskih država.

(Telegraf Nauka/Phys.org)