Kojoti San Franciska – kako grad menja šta ovaj predator jede
Dok njihove tradicionalne opcije hranjenja nestaju i prirodne oblasti ustupaju mesto restoranima, kućama i pločnicima, kojoti San Franciska menjaju svoj jelovnik.
Naučnici sa Kalifornijskog univerziteta u Dejvisu ispitivali su kako gradski predeli oblikuju ishranu kojota.
Preporučujemo
Društvene veze su bitne da bi kapucini naučili nove veštine
Smanjivanje drveća i slonovi bez kljova – čudni načini prilagođavanja na ljude
Studija je otkrila da broj restorana i količina popločanih ili „neprobojnih površina“ u gradu znatno određuju šta kojoti jedu. Konzumiranje pacova je najveće tamo gde je najviše restorana, a konzumiranje hrane koja dolazi od ljudi je najveće u najpopločanijim delovima grada.
Nalazi mogu pomoći strategijama zaštite kojota i smanjivanju konflikta između ljudi i prirodnog sveta.
Dakle, šta jedu kojoti u San Francisku? „Mnogo hrane koja stiže od ljudi. Piletina je vrlo značajan deo ishrane; pronašli smo je u 72% analiziranih uzoraka izmeta“, kažu istraživači.
Međutim, prirodni plen, glodari goferi, predstavljaju sledeći najpopularniji izvor hrane, u oko 57% izmeta, a slede svinjetina (od ljudi) i rakuni (iz prirode). Iako su neki ljudi izrazili zabrinutost da kojoti jedu mačke, one su se retko pojavljivale u dijetetskim analizama – u 4,5% uzoraka izmeta.
Istraživači su sakupili više od 700 uzoraka izmeta kojota iz oblasti San Franciska od septembra 2019. do aprila 2022. Utvrđivanje genotipa je povezalo uzorke sa individualnim kojotima, a metabarkodiranje DNK je kvantifikovalo sastav ishrane.
Iako analiza otkriva izvore hrane, ne pravi razliku između, na primer, kokoške iz dvorišta, iz otpadnog kontejnera ili hrane za kućne ljubimce, ističu istraživači.
Istraživanje je takođe pokazalo da kojoti u urbanizovanijim delovima grada jedu više hrane koja dolazi od ljudi nego kojoti sa više zelenog prostora.
Primećeno je i da se ishrane među porodičnim grupama kojota veoma razlikuju, dok se ishrane među članovima iste porodice neznatno razlikuju.
Studija ističe ogroman spektar afiniteta koje kojoti kao vrsta imaju prema ishranama i životnim sredinama. To je osobina po kojoj su već dobro poznati, ali studija takođe podržava sve veći broj dokaza koji ukazuju na relativno ograničene afinitete kojota kao individua. Skloni su da se drže onoga što poznaju.
Život sa kojotima
Kojoti su urođenici u oblasti San Franciska. Isterani početkom 1900-ih, vratili su se početkom 2000-ih i sada dele prostor sa više od 870.000 ljudi na 120 kvadratnih kilometara – drugi najgušće naseljen veliki grad u Sjedinjenim Državama – okružen vodom sa tri strane.
Ima mnogo stvari koje ljudi mogu da urade kako bi s poštovanjem delili prostor sa kojotima i smanjili konflikt sa prirodom. To uključuje držanje mačaka u zatvorenom, neostavljanje hrane za kućne ljubimce napolju, bezbedno odlaganje odbačene hrane i možda najvažnije – nemojte hraniti kojote. Pogrešno je shvatanje da kojoti gladuju i da im je potrebna pomoć da pronađu hranu u San Francisku, kažu istraživači.
Od vrabaca u Portlandu koji variraju frekvencije svoje pesme do kakadua u Australiji koji otvaraju kante za otpatke, ova studija se pridružuje literaturi o bihevioralnim razlikama u gradovima unutar iste vrste.
Mnogo je različitih načina da preživite gradski život kao životinja. To govori o fleksibilnosti i otpoornosti ovih vrsta sa svim ovim različitim strategijama da se izbore sa gradskim životom.
(Telegraf Nauka/EurekAlert)