Veliki poljoprivredni sistem koji su u 9. veku izgradili robovi otkriven na jugu Iraka

Nedavna arheološka studija otkriva ubedljiva svedočanstva o velikoj poljoprivrednoj infrastrukturi u južnom Iraku, koju su, smatra se, izgradili i održavali porobljeni radnici tokom i nakon Ustanka Zindža u 9. veku.

Ovo otkriće baca novo svetlo na istorijski značaj Zindža i njihov trajan uticaj na situaciju u regionu.

Preporučujemo

Istraživanje predstavlja prvo naučno datiranje obimne mreže kanala i grebena širom poplavnog područja Šat el Arab, rasvetljavajući dugo zanemarenu zaostavštinu porobljenih radnika u ranoj islamskoj istoriji.

Ustanak Zindža (869-883) bio je velika pobuna protiv Abasidskog kalifata, pod vođstvom Alija ibn Muhamada, koja je uključivala porobljene Afrikance i druge marginalizovane grupe. Ustanak, započet u blizini Basre, istakao je ugnjetavačke uslove sa kojima se suočavaju radnici u slanim močvarama južnog Iraka.

Uprkos tome što je bila ugušena, pobuna je istakla značajnu ulogu porobljenih populacija u regionalnoj socioekonomskoj strukturi.

Pomoću satelitskih snimaka visoke rezolucije, tehnike radioaktivnog ugljenika i analize optički stimulisanom luminescencijom (OSL), istraživači su mapirali više od 7.000 poljoprivrednih grebena i irigacionih kanala. Te odlike se prostiru na površini većoj od 500 kvadratnih kilometara, a iz vremena su između kraja 9. i sredine 13. veka.

Otkriće je izvanredno upravo zbog vremena uspostavljanja tog sistema: tokom ili ubrzo nakon Ustanka Zindža – velike pobune pod vođstvom istočnoafričkih porobljenih radnika protiv Abasidskog kalifata. Arheološki dokazi snažno ukazuju da je ropski ili prinudni rad korišćen za izgradnju i održavanje ogromne infrastrukture.

Ustanak Zindža je odavno poznat po svojim razmerama i brutalnosti, ali novo istraživanje naglašava dugotrajne uticaje na životnu sredinu i ekonomiju. Umesto označavanja kraja ropskog rada, studija ukazuje da se eksploatacija nastavila – možda čak intenzivirala – posle ustanka.

Autori kažu da taj inženjering terena predstavlja i fizičku i političku baštinu koju je uspostavio marginalizovani narod čiji glas je u istoriji nečujan.

„Njihova istorija nije zaista napisana ili dobro dokumentovana“, kaže Džafar Džoteri, arheolog sa iračkog Univerziteta Kadisije, ističući potrebu da se te strukture hitno sačuvaju kao deo nacionalne baštine Iraka.

Studija stiže u periodu obnavljanja arheoloških poduhvata u Iraku, nakon decenija sukoba i krađe artefakata, koji su sprečavali istorijsko istraživanje. Ovaj obnovljeni fokus ima za cilj povratak i zaštitu bogatog arheološkog nasleđa nacije, dajući bolje uvide u njenu složenu prošlost.

Nalazi istraživanja su detaljno predstavljeni u časopisu Antiquity, sa sveobuhvatnom analizom datog poljoprivrednog sistema i njegovih implikacija po razumevanje socioekonomske dinamike tog perioda.

(Telegraf Nauka/ArkeoNews)