Tuče svakodnevne, a ratovi prečesti: Nasilje je bilo sveprisutno u životu lovaca, pokazalo ispitivanje skeleta

Ostaci naselja Pukara de Kitor u Atakami... Foto: Michele Burgess / Alamy / Alamy / Profimedia

Nasilje je bilo stalan deo života u drevnim zajednicama lovaca-skupljača, pokazala je nova studija istraživača sa Univerziteta Tulan iz Nju Orleansa, piše ScienceDaily. Oni su ispitali znakove trauma na ostacima skeleta sa grobnica u severnom Čileu, a rezultate su objavili u žurnalu Plos One.

Arheološka istraživanja pokazala su da su tuče i međusobni okršaji bili svakodnevica, a da su ratovi sa drugim lokalnim grupama imali važnu ulogu u životu lovaca-skupljača. Ipak, mnogo toga je ostalo nejasno o faktorima koji su uticali na takav nivo nasilja.

Preporučujemo

Džon Verano, biološki antropolog i profesor na Univerzitetu Tulan, specijalizovao se za proučavanje drevnih i modernih ljudskih skeleta. Sarađivao je sa Vivijen Standen sa Univerziteta u Tarapaki da istraži potencijalne slučajeve fraktura lobanje i njihovo vreme. Analizirali su da li su povrede zarasle ili su bile fatalne, kao i da li su nastale slučajno ili su posledica nasilja.

- Ovo je bila izuzetna prilika da razmenimo iskustvo dijagnostifikovanja povreda na kostima i uzroka koji su do njih doveli – rekao je Verano.

Interpersonal violence was a consistent part of life in ancient hunter-gatherer communities on the Atacama Desert coast of northern Chile, according to a recently published study.https://t.co/seBGAVhNXV#fossils #paleontology pic.twitter.com/TuPtreVvOQ— Earth Archives (@EarthArchivesHQ) September 25, 2023

U studiji, oni su ispitali znakove nasilja na ostacima 288 odraslih osoba i to iz više grobnica u pustinji Atakama. Najstarija tela stara su oko 10.000 godina, a najmlađa si iz 1450. godine. Grupa je analizirala i tragove oružja, kao i umetničko predstavljanje borbe. Otkrili su da su stope nasilja izuzetno statične tokom vremena. Ipak, značajan skok u smrtonosnom nasilju primećen je oko 1000. godine pre nove ere, što je slično i u drugim delovima Anda. Podaci dobijeni pomoću izotopa stroncijuma pokazuju da se nasilje dešavalo uglavnom između lokalnih grupa, a ne sa strancima.

- Rezultati studije pokazuju da društveni život zajednica ribara, lovaca i skupljača plodova u pustinji Atakama nije bio harmoničan. Naprotiv, oni su živeli sa stalnim nasiljem. Tragovi smrtonosnog i nesmrtonosnog nasilja na kostima i mekim tkivima, korišćenje oružja i predstave na zidovima podržavaju zaključak da su stanovnici ovog dela stalno bili u konfliktu, a da su se tenzije uglavnom rešavale nasiljem. Hemijski otisak stroncijuma pokazuje da su tuče i okršaji bili stalni između lokalnih grupa. Od jednog perioda oko 1000. godine pre nove ere unutrašnji sukobi ribolovaca evoluirali su ka poljoprivrednicima koji su naseljavali okolne doline i sa kojima u imali stalni kontakt – navodi se u studiji.

Istraživači kažu da je moguće da su sukobi bili česti zbog veoma malo resursa u pustinji Atakama.

(Telegraf Nauka/ScienceDaily)