Pronađene najstarije mumije na svetu: Starije su od egipatskih hiljadama godina

Najstarije poznate mumije, starije hiljadama godina od egipatskih, pronađene su i to u jugoistočnoj Aziji.

Radi se o telima sušenim na dimu, a koja su pronađena sklupčana i zgrčena, a među njima je i skelet muškarca star više od 9.000 godina, naveli su istraživači, navodi se u najnovijoj studiji objavljenoj u Proceedings of the National Academy of Sciences, prenosi Sajens njuz.

Preporučujemo

Arheolog Sjao-čun Hung sa Australijskog nacionalnog univerziteta u Kanberi i drugi istraživači naveli su u studiji da se najverovatnije radi o lovcima - sakupljačima koji su naseljavali jug Kine i jugoistočnu Aziju i ostrva pre oko 12.0000 do 4.000 godina, a koji su imali običaj da vrtve vezuju u zgrčenim položajima, a zatim ih polako suše na dimu po nekoliko meseci.

Kako je navedeno, to produženo sušenje tela dimom pre sahrane predstavlja oblik mumifikacije koji je istorijski primećen među starosedelačkim australijskim društvima, pa čak i danas u nekim delovima Nove Gvineje. Dodaje se da se mumifikacija sušena dimom možda razvila iz drevnih verovanja koja su se fokusirala na očuvanje tela predaka, a Hung sumnja da su se ta verovanja proširila preko južne Azije, a moguće i u severoistočnu Aziju, nakon što su ljudske grupe migrirale iz Afrike pre oko 60.000 godina.

- Činjenica da se mumifikacija sušenjem dimom proširila na tako ogromno područje i opstala više od 12.000 godina među autohtonim grupama je izvanredna - rekao je Hung.

Najstarija mumija i lobanja sa tragovima paljenja... Foto: Li Zhen and Hirofumi Matsumuravia via AP

Južnoamerički narod Činčoro, koji je živeo u priobalnoj pustinji, razvio je tehnike mumifikacije pre oko 7.000 godina, a ti postupci su uključivali uklanjanje unutrašnjih organa i mozga pre nego što bi tela ostala u pustinji da se osuše. Navodi se da se upotreba smola i drugih supstanci za balsamovanje kod Egipćana za mumifikaciju mrtvih pojavila se pre oko 6.330 godina.

Hungova grupa je proučavala skelete pojedinaca sahranjenih u čvrsto zgrčenim ili čučećim položajima na 95 lokacija, mnoge u jugoistočnoj Aziji, a druge na obližnjim ostrvima, uključujući Borneo i Javu. U nekim slučajevima, na lobanji ili drugim kostima su uočene opekotine. Istraživači navode da nepravilno ugljenisanje kostiju i pažljivo postavljanje uglavnom netaknutih skeleta ukazuju na to da su ljudi polako zagrevali tela mrtvaca iznad dimnih vatri, što je isušivalo i mumifikovalo kožu leševa, pomažući da se skeleti ne raspadaju.

Laboratorijske tehnike za određivanje unutrašnje molekularne strukture kostiju, primenjene na 54 skeleta sa 11 lokaliteta, dale su dokaze o produženom zagrevanju na niskim temperaturama.

(Telegraf Nauka/Tanjug)