Da li je konačno rešena misterija Torinskog platna? Rezultati 3D forenzičke analize šokiraće mnoge

Sve objašnjava takozvani Agamemnonov efekat

Torinsko platno ili Sveto platno jedna je od najčuvenijih hrišćanskih relikvija, a mnogi vernici smatraju da je to pokrov u kome se nakon raspeća nalazilo telo Isusa Hrista. Međutim, na platnu ne samo da se ne nalazi otisak Isusovog lica i tela, već to uopšte nije ni otisak ljudskog tela, pokazala je nova studija brazilskog forenzičkog 3D umetnika Cicera Moraesa.

- Torinsko platno je komad lana dug 4,4 i širok 1,1 metar na kome postoji prednja i zadnja slika odraslog muškarca, sa bradom i dugom kosom, kao i rukama preko genitalija i tragovima pretrpljenog fizičkog nasilja. Platno se pojavilo u Francuskoj 1355. i od tada je u centru debata. Uopšteno rečeno, jedna strana tvrdi da je to autentično platno kojim je bio obmotan Isus Hrist, a drugi da je reč o radu ili čak i falsifikatu iz srednjovekovnog perioda – navodi se u studiji „Formacija slike na Torinskom platnu – digitalni 3D pristup“, koja još čeka objavljivanje, ali ju je Telegraf Nauka dobio od samog autora.

Preporučujemo

Studija objavljena u Nature krajem osamdesetih godina, dodaje se, prikazala je rezultate datiranja pomoću radioaktivnog ugljenika C14 koji su pokazali da je nastala u srednjem veku. Međutim, vremenom se suočila sa kritikama od strane stručnjaka. Kontroverza se pojačala sa pojavom novih publikacija i usponom društvenih mreža, gde se vode rasprave i stručnjaka i javnosti.

- Tokom prve vizuelne analize dva elementa privukla su pažnju autora. S jedne strane, rigidne i ravne linije tela, donekle su neuklopive sa anatomijom odraslog čoveka i deluju više kao umetničko delo nego otisak prave osobe. S druge strane, trodimenzionalni izgled tela delovao je više kao ortogonalna projekcija na platno nego obris koji bi nastao u kontaktu tela sa platnom i koji bi imao očekivane strukturalne deformacije očekivane kada se 3D element projektuje na 2D ravan. Prvi zaključak bio je da bi Torinsko platno moglo da bude ili slika na platnu ili otisak sa reljefa. Da bismo testirali i ilustrovali pristup, urađena su dva scenarija na digitalnom 3D platnu, jedan sa trodimenzionalnim telom, a drugi sa telom plitkog reljefa – navodi Moraes u studiji.

Kako se navodi, najočigledniji element na projekcijama je da kada bi se platno prilagodilo telu odrasle osobe, slika regiona kontakta bila bi mnogo robusnija od originala. To je efekat prebacivanja trodimenzionalnog objekta u dve dimenzije, dobro poznat na mapama sveta i popularno nazvan „Agamemnonov efekat“ jer liči na parče metala sa razvučenim licem, tj. takozvanu Agamemnonovu masku otkrivenu u drevnoj Mikeni.

- Otisak plitkog reljefa je kompatibilniji sa slikom na Torinskom platnu, korespondira sa granicama, iako je sa osnove koja nije potpuno ravna. Ova studija potkrepljuje Dejlov pristup (1987), koji sugeriše da bi platno moglo da bude smatrano remek-delom hrišćanske umetnosti – navodi se u zaključku studije.

(Telegraf Nauka)