Zašto oktopodi migriraju do termalnih izvora duboko u moru

Printskrin: Youtube/@MBARIvideo

Istraživači su pomoću napredne tehnologije izučavali ogromnu skupinu oktopoda duboko u moru oko termalnih izvora blizu ugašenog podvodnog vulkana kod obale centralne Kalifornije. Topla voda iz hidrotermalnih izvora ubrzava razvoj oktopodskih emriona, dajući malim oktopodima bolje šanse za preživljavanje.

Oktopodska bašta je najveća poznata skupina oktopoda na planeti – veličina ovog inkubatora i obilje drugog morskog života koji buja u ovoj bogatoj zajednici naglašavaju potrebu da se razumeju i zaštite aktivni centri života na dubokom morskom dnu od pretnji poput klimatskih promena i rudnog iskopavanja, piše Science Daily.

Preporučujemo

Godine 2018, istraživači su posmatrali hiljade oktopoda kako se gnezde duboko na morskom dnu kod obale centralne Kalifornije. Otkriće Oktopodske bašte privuklo je pažnju miliona ljudi širom sveta, uključujući naučnike iz Instituta za morska istraživanja u zalivu Monterej. Tri meseca su naučnici pomoću visokotehnološke opreme posmatrali Oktopodsku baštu i saznali tačno zašto je to mesto toliko privlačno za dubokomorske oktopode.

U novoj studiji je potvrđeno da dubokomorski oktopodi migriraju u Oktopodsku baštu radi parenja i gnežđenja. Oktopodska bašta je jedno od malobrojnih poznatih inkubatora dubokomorskih oktopoda. U ovom porodilištu, toplota iz dubokomorskih termalnih izvora ubrzava razvoj oktopodskih jaja. Naučnici smatraju da kraći period inkubacije povećava šanse novorođenih oktopoda za opstanak.

Oktopodska bašta je najveća poznata skupina oktopoda na planeti – istraživači su izbrojali više od 6.000 oktopoda u jednom delu tog mesta i očekuju da bi ih moglo biti još 20.000 ili više u tom porodilištu.

Oktopodska bašta se nalazi 3.200 metara ispod površine okeana na malom brdu blizu podnožja ugašenog podvodnog vulkana Dejvidson, 130 kilometara jugozapadno od Montereja u Kaliforniji. To mesto je prepuno jedinki vrste Muusoctopus robustus, kojoj su istraživači dali nadimak „biserni oktopod“ zato što iz daljine ugnežđene jedinke izgledaju kao opalescentni biseri na dnu okeana.

Tokom 14 spuštanja u dubinu, istraživački tim je saznao zašto ova lokacija privlači tako veliki broj „bisernih oktopoda“. Prisustvo odraslih muških i ženskih oktopoda, proizvodnja jaja i bebe oktopodi ukazivali su da se lokacija koristi ekskluzivno za razmožavanje. Nisu primećene jedinke srednjeg uzrasta, kao ni dokazi o ishrani. Biserni oktopodi se okupljaju na ovom mestu samo radi parenja i gnežđenja.

Kad su istraživači otkrili Oktopodsku baštu, primetili su „treperenje“ vode. Taj fenomen se dešava kad se pomešaju topla i hladna voda, što ukazuje da je ta oblast imala ranije nepoznate termalne izvore. Dalje istraživanje je pokazalo da su gnezda oktopoda grupisana u šupljinama okupanim hidrotermalnim izvorima gde toplije vode teku iz morskog dna.

Temperatura okoline na dubini od 3.200 metara iznosi 1,6 stepeni Celzijusovih. Međutim, temperatura vode u šupljinama i pukotinama u Oktopodskoj bašti dostiže skoro 11 stepeni.

Oktopodi su ektotermi, tj. hladnokrvne životinje. Hladne temperature dubokog mora usporavaju njihove metabolizme i brzinu embrionalnog razvoja. Većina dubokomorskih oktopoda ima veoma duge periode inkubacije u poređenju sa svojim rođacima koji žive u toplijim plitkim vodama.

Prošli eksperimenti su merili vreme inkubacije jajeta više vrsta oktopoda u životnim sredinama i mestima širom sveta. Poređenje tih vremena jasno pokazuje kako temperatura utiče na brzinu razvoja embriona – što je voda hladnija to je rast embriona sporiji.

Istraživači su očekivali da će na skoro smrzavajućim temperaturama u ambisu biti potrebno 5-8 godina, ako ne i duže, da se izglegnu mali biserni oktopodi. Kamera sa 4K rezolucijom omogućila je blizak pogled na majke u gnezdima. Istraživači su putem ožiljaka i drugih karakrerističnih crta individualnih mama oktopoda posmatrali razvoj njihovih poroda. Izneneđujuće, mladi su se izlegli za menje od dve godine. Toplota iz termanih izvora je ubrzala metabolizam ženki i njihovih poroda, smanjujući vreme inkubacije.

Istraživači misle da kraće vreme inkubacije u toplim vodama uveliko smanejuje rizik da razvijajući embrioni oktopoda budu povređeni ili pojedeni. Gnežđenje u toplijoj vodi povećava reproduktivni uspeh bisernog oktopoda, bolje osiguravajući preživljavanje potomstva.

Duboko more predstavlja jednu od najtežih sredina na Zemlji, ali su životinje razvile pametne načine da se izbore sa ledenim temperaturama, trajnim mrakom i ekstremnim pritiskom.

Ogroman broj oktopoda ujednoj o blasti privlači i predatore i lešinare. Poput većine drugih glavonožaca, biserni oktopodi umiru nakon razmnožavanja. Mrtvi oktopodi u Oktopodskoj bašti predstavljaju gozbu za lešinare. Bogata zajednica beskičmenjaka živi pored ženki koje se gnezde, nesumnjivo imajući korist od neizlegnutih jaja. ranjivih mladunčadi ili odraslih oktopoda koji su umrli.

Podvodni vulkan Dejvidson i njegova Oktopodska bašta su zaštićeni kao deo nacionalnog morskog rezervata zaliva Monterej. Slike i video snimci prelepih dubokomorskih korala, živopisnih sunđera i radoznalih riba privlače publiku širom sveta.

Bitna biološka žarišta kao što je ovaj inkubator u dubokom moru treba da budu zaštićena. Klimatske promene, ribarstvo i rudarstvo ugržavaju duboko more. Vrlo je važno je da se zaštite jedinstvene sredine gde se dubokomorske životinje okupljaju radi ishrane ili reprodukcije.

Biserni oktopod je bledoljubičasta vrsta, veličine grejpfruta, koja se može naći na severoistoku Pacifičkog okeana od Oregona do Donje Kalifornije.

I muški i ženski biserni oktopodi migriraju u Oktopodsku baštu. Ženke tragaju za toplim mestom za gnežđenje kako bi položile otprilike 60 izduženih jaja. Dok leže na jajima, majke ih pokrivaju svojim telom i štite od predatora koji se prikradu previše blizu. Majka živi od hranljivih rezervi iz sopstvenih tkiva dok brine za jaja.

Put do izlaska iz jajeta nije lak. Osim uspešnog razvića, embrioni moraju izbeći povrede, predatore, infekcije i druge spoljašnje izvore mortaliteta. Majčinska briga ih štiti od većine spoljašnjih opasnosti, ali kraći period inkubacije generalno omogućava da više jaja preživi.

Kao što je uobičajeno za glavonošce, muški i ženski biserni oktopodi umiru nakon reprodukcije – Oktopodska bašta će biti mesto njihovog večnog počinka. Većina ženki živi dok se mladi ne izlegnu. Međutim, ponekad majka ostane bez energije i umre pre nego što njena jaja završe razvoj, izlažući ih većoj opasnosti.

Oktopodska legla u dubokom moru – novo polje istraživanja

Istraživači su zasad dokumentovali četiri lokacije za razmnožavanje dubokomorskih oktopoda – dva kod obale centralne Kalifornije i dva kod obale Kostarike.

U decembru 2013. otkriveno je prvo mesto za razmnožavanje oktopoda, skupina više od 100 oktopoda kod hidrotermalnog izvora Dorado, oko 160 kilometara od pacifičke obale Kostarike na dubini od 3.000 metara.

U okrobru 2018. otkriveno je drugo mesto za razmnožavanje oktopoda u Oktopodskoj bašti.

U oktobru 2019. otkriveno je treće mesto za razmnožavanje oktopoda na vulkanskom brdu istočno od podvodnog vulkana Dejvidson, otprilike 17 kilometara severoistočno od Oktopodske bašte.

U junu 2023. otkriveno je četvrto mesto za razmnožavanje oktopoda u blizini neistražene i još uvek neimenovane podvodne planine kod pacifičke obale Kostarike.

(Telegraf Nauka/Science Daily)