Psi za vuču sanki otkrivaju skriveno poglavlje u istoriji Grenlanda

Inuiti su stigli na Grenland nekoliko stotina godina ranije nego što se smatralo, kaže studiji koja je mapirala genetiku pasa za vuču sanki.

Za mnoge od nas, psi su naši najbolji prijatelji. Međutim, na Grenlandu su psi vekovima više od lojalnih saputnika: oni su nužna radna snaga, partneri u lovu i tegljači sanki preko ledenog terena.

Preporučujemo

Genom tih vučnih pasa sad ponovo ispisuje deo istorije Grenlanda. Istraživači iz institucija među kojima je Univerzitet u Kopenhagenu su prvi put pronašli genetske dokaze da su preci današnje grenlandske populacije putovali sa svojim psima od Kanade do ogromnog ostrva nekoliko stotina godina ranije nego što se pretpostavljalo.

„Dosad smo verovali da su Inuiti stigli na Grenland pre 800 godina, ali nam genom pasa za vuču sanki pokazuje da je postojao još raniji talas imigranata 200-300 godina pre toga“, kažu istraživači.

Tokom otprilike 1.000 godina zajedničkog života Inuita i pasa na Grenlandu, njihove istorije su postale vrlo isprepletene. Kao rezultat, kolektivni genetski materijal pasa otkriva značajne detalje o kretanjima ranih inuitskih populacija.

Ispitujući koliko su psi blisko povezani jedan s drugim i sa svojim zajedničkim severnoameričkim precima, istraživači su saznali kad se migracija iz Kanade dogodila i kad su se grupe pasa za vuču sanki, zajedno sa ljudima, naselili u različitim oblastima Grenlanda.

„Pratimo migraciju ljudi putem njihovih pasa, što u kombinaciji sa arheološkim nalazima obezbeđuje bolje sveukupno razumevanje događaja tokom nekoliko vekova“, kažu autori studije.

„Ovo je prvi put da imamo genetske dokaze da odredimo kad su Inuiti stigli i da su se zatim razdvojili u četiri grupe koje su se naselile u izolovanim oblastima“.

Genom pasa reflektuje ne samo geografske promene, već i periode kad su populacije pasa za vuču sanki opadale zbog bolesti ili gladi – to su obrasci koje istraživači vide u DNK.

Iako su psi za vuču sanki i Grenland snažno povezani, njihov broj opada svake godine. Klimatske promene i nastup motornih sanki su delimično odgovorni za propadanje tih tradicionalnih životinja za rad.

„Zbog nestajanja morskog leda, sanke se mogu koristiti samo tokom kraćih perioda godine i u ograničenijim oblastima. U kombinaciji sa upotrebom motornih sanki, to znači da manje ljudi ima pse za vuču sanki“, kažu istraživači.

„Ako želimo da sačuvamo te pse u budućnosti, potrebni su nam podaci o tome kako izgleda genetski zdrava populacija – a to je ono što ova studija daje“.

(Telegraf Nauka/Phys.org)