Otkrivena tajna Venerinog hrama: Naučnici znaju kako opstaje 19 vekova u supervulkanskoj kalderi

Materijal korišćen za izgradnju Venerinog hrama u Napulju potpuno je neverovatan – opstao je vekovima čak i kada je Zemljina površina oko nega tonula zbog vulkanske aktivnosti. Istraživače je zanimalo kako je to moguće i veruju da su konačno otkrili tajnu, piše Phys.org.

Istraživači sa Univerziteta u Napulju i Univerziteta u Kjeti-Peskari prikupili su 9 uzoraka iz Venerinog hrama, uključujući malter, građevinski kamen, lavu, pa čak i belu zidnu oblogu zvanu eflorescencija, koja nastaje kada se soli kreću iznutra ka površini poroznog materijala. Ispitivali su materijal pod moćnim mikroskopima i pomoću rendgenskih zraka kako bi identifikovali specifične hemijske sastojke i način na koji su se ponašali kada su ih rimski graditelji odabrali za izgradnju hrama pre oko 19 vekova.

Preporučujemo

Rezultati su pokazali da su graditelji bili veoma upućeni u geologiju ispod svojih struktura i da su svesno birali materijale koji bi mogli pomoći da se izdrži geološka aktivnost tla.

Studija je objavljena u Geoheritage.

Struktura nazvana Venerin hram, zbog statue rimske boginje ljubavi i požude otkrivene tu 1595, izgrađena je u 2. veku. Po nalogu cara Hadrijana velika dvorana hrama izgrađena je sa specifičnom svrhom - da služi kao termalni objekat u okviru velikog kompleksa javnih kupatila. Rimljani su cenili tople kupke zbog čistoće, udobnosti i druženja, i često su ih povezivali sa zdravljem. Arheolozi veruju da je Hadrijan izgradio ovaj kompleks kupatila dok se borio sa bolešću.

Osim istorijskog značaja, ono što decenijama budi radoznalost istraživača jesu građevinski materijali korišćeni za izgradnju ovih struktura, s obzirom na njihovu izuzetnu očuvanost uprkos tome što se nalaze u geološki aktivnom području.

Venerin hram se nalazi na Flegrejskim poljima, oblasti supervulkansih kaldera, koju oblikuju spora podizanja i spuštanja Zemljine površine uzrokovana vulkanskom aktivnošću. Upravo je to stalno pomeranje tla spustilo hram otprilike šest metara.

Prethodne studije su više puta pokazale koliko su rimski beton i malter bili napredni, ali upotreba geomaterijala i dalje je slabije istražena. Kako bi popunili tu prazninu, istraživači su prikupili devet uzoraka iz celog hrama, uključujući malter, cigle, nekoliko vrsta vulkanskog kamena, pa čak i beli sloj koji se formira na zidovima. Ispitivali su uzorke putem petrografije, koristeći moćni optički mikroskop za proučavanje strukture i teksture svakog materijala. Da bi otkrili njihov mineralni sastav, nakon toga su primenili analizu difrakcijom rendgenskih zraka.

Zapažanja su pokazala da su malter bili materijali na bazi kreča pomešani sa znatnom količinom vulkanskih čestica, koje su se takođe pojavljivale u ciglama zajedno sa fragmentima nalik pesku. Istraživači sugerišu da je prisustvo vulkanskih čvrstih materija u građevinskom materijalu možda bio nameran dodatak. Takođe su pronašli dokaze da je skorija, lagana vulkanska stena koja se često koristi u uređenju pejzaža i građevinarstvu, uvezena iz oblasti Vezuva.

Hemijski nalazi ove studije mogli bi nam pomoći da stvorimo nove materijale koristeći trikove iz starog rimskog priručnika. Istraživači veruju da će stečeno znanje takođe poboljšati strategije očuvanja Venerinog hrama i drugih rimskih istorijskih lokaliteta.

(Telegraf Nauka/Phys.org)